پنجره ی خاطرات

مثل آن مسجد بین راهی تنهایم…

هر کس هم که می آید مسافر است می شکند …..

.هم نمازش را، هم دلم را …

و می رود …

جای خالی اش مثل کفش سیندرلا اندازه هیچ یک ازمردم شهرنشد....حتی بزور...!!!

دلم کمی هوامی خواهدآنهم درسرنگ

.....اززندگی خسته ام.....

چقدرضعیف هستندوالبته کوچک,آنهایی که وقتی اشتباه می کنندنه توانایی اقراربه اشتباه رادارندونه قدرت عذرخواهی!اسمش رامی گذارند"غرور"وبه آن افتخارمی کنند...چه حقیرندوچه حقیرانه رفتارمی کنند!!!

دلم آغوش آن نامحرمی رامی خواهدکه شرعی بودنش رامن می دانم ودلم